Zo’n dertig jaar geleden begon ik mij meer en meer te interesseren voor informatie die mij inzicht kon geven in de wereld van de spiritualiteit.

Steeds duidelijker kwamen er vragen in mijn bewustzijn: ‘Wie ben ik? Wat doe ik hier?’. En ook: ’Wat heeft het allemaal voor zin?’.

Na vele jaren van onderzoek zie ik de wereld die wij samen delen als een grote speeltuin. Voor ieder mens is er wel iets om mee te spelen – alleen of met anderen.
Ieder mens kan eigen talenten en kwaliteiten ontdekken door als een kind creatief te zijn. Ieder mens kan gebruik maken van ontdekkingen die door anderen zijn gedaan.

Als we zoveel tot onze beschikking hebben om te spelen, waarom is er dan vaak een gevoel van eenzaamheid – een gevoel van innerlijke leegte?

Naar mijn mening ligt de oorzaak in de manier waarop wij naar de wereld kijken.

Als ik creatief wil zijn dan kan ik gebruik maken van dat wat de natuur mij direct te bieden heeft of ik kan iets gebruiken dat door een ander mens is gecreëerd.
Ben ik dankbaar voor hetgeen de natuur mij biedt of voor hetgeen ik door creativiteit van een ander mag gebruiken?
Realiseer ik mij hoe de wereld er zou uitzien zonder deze luxe?

Ja – ik ben me dat gaan realiseren en ben zeker dankbaar voor alles wat mij is en wordt gegeven.

De natuur geeft.

Relaties zijn nodig om van alles te delen.

Afzondering, alleen zijn en leegte zijn een zegen voor een mens die wil creëren…

De enige verantwoordelijkheid die wij als mens samen dragen is de zorg voor de speeltuin.

Door in gedachten als een adelaar hoog boven de aarde te vliegen en met scherpe blik te kijken ben ik in staat om te zien wat ons is gegeven en wat wij samen creëren.

Wat wil ik de wereld geven?
Wat wil jij de wereld geven?

Een relatie bestaat uit geven en ontvangen.
De mensheid kan niet voortbestaan als zij niet bereid is te zien hoe belangrijk haar relatie is met de wereld die wij samen delen…

Een relatie met zóveel schoonheid…