Over Mary

Ik ben tot de ontdekking gekomen dat ik mijn leven tot nu toe kan verdelen in drie periodes: van onbewust me ‘laten’ leven naar zoeken en vinden.

Gedurende de beginperiode kreeg ik mijn eerste opleiding van mijn moeder die mij van alles leerde over leef- en omgangsregels en huishouding.
Daarna volgden gedurende 17 jaar vele leerkrachten die mij kennis hebben aangereikt op het gebied van o.a. diverse talen, rekenen, aardrijkskunde en geschiedenis.
Als laatste werd ik opgeleid bij Shell Tankers B.V. waar ik in de 21 jaar dat ik daar werkte vele functies op allerlei gebied heb vervuld: assistente op de afdeling boekhouding, personeelsadministratie, public relations en vlootmanagement, plaatsvervangster van de directiesecretaresse en lid van de ondernemingsraad waarna te eindigen met het uitvoeren van alle taken rondom automatisering.

De cultuur van het gezin, de familie en het land zijn sterk bepalende factoren geweest in de vorming van mijn persoonlijkheid – net als de groep medeleerlingen, collega’s en vrienden.
In de puberteit ontstond bij mij onbewust de eerste behoefte aan individualiteit en dat betekende dat ik mij wilde losmaken van de cultuur en groep waarin ik was opgegroeid.

Nog niet zo lang geleden ontdekte ik dat bij mij vanaf mijn 30e levensjaar een groeiende onrust is ontstaan die heeft geleid tot problemen in de relaties met familie en vrienden en ook in de relatie met mijn partner.
In deze periode begon ik te veranderen – ik werd me meer bewust van mijzelf als individu met eigen kwaliteiten en talenten.

Van de werkgever kwam het aanbod om cursussen te gaan volgen.
In dezelfde tijd dat in Berlijn de muur tussen oost en west werd afgebroken volgde ik de cursus ‘Zelfontwikkeling’, die een opening creëerde tussen mijn verleden en de toekomst.
Aan het eind van de cursus had ik me voorgenomen meer aandacht te geven aan de mens achter het bureau.

Ik volgde daarna diverse psychologische opleidingen, nam deel aan workshops op het gebied van de psyche en heb vele bezoeken gebracht aan therapeuten, die ieder vanuit een andere invalshoek werkten.
Ik begon me te interesseren voor astrologie en las vele boeken over spirituele onderwerpen en over andere culturen. Ook bezocht ik mediums en nam ik deel aan meditatieweekenden in de Belgische Ardennen, enz.

Niet alleen de diepte had aantrekkingskracht – ook de verte kwam in beeld.
Naast de vele wintersportvakanties in de bergen van Oostenrijk, Italië en Frankrijk werden landen en steden bezocht om te proeven van andere culturen en te genieten van de schoonheid van de natuur van Sumatra, Java, Bali, Singapore, Bangkok, Kreta, Martinique, Guadeloupe, Corsica, Ierland, Engeland, Italië en Frankrijk met haar hoofdstad Parijs.

De automatisering bleek niet langer bij mijn visie te passen, dus weigerde ik bij de reorganisatie van het bedrijf een mij aangeboden nieuwe functie.
De werkkring werd vervangen door een nieuwe fase in mijn leven: wij verhuisden naar de polder waar een fijn huis met grote tuin de kans bood om met familie en vrienden te genieten en creatief te zijn.

Creativiteit was nooit een werkelijk deel van mijn leven geweest.
Toen ik een opleiding Humanistisch VormingsOnderwijs ging volgen heb ik een nieuwe wereld ontdekt – een wereld van handarbeid, kringgesprek en vele leuke oefeningen die ik later met groepjes kinderen op de basisschool heb mogen delen.

In de midlife-periode ontstond bij mij weer onrust – een onrust waarvan de oorzaak op dat moment helaas niet werd herkend en die jaren later heeft geleid tot een definitieve breuk met mijn partner.

Ik bleef alleen achter met een hond en twee katers om mij gezelschap te houden.

In de tweede periode van mijn bestaan was het leven een doolhof geworden – het zoeken naar de zin van het leven bleek bij herhaling een teleurstelling voor mij.

Overal heb ik gezocht naar houvast – in contacten met mensen, in religies, enz.
Steeds vaker bleek dat de wereld buiten mij geen houvast kon bieden.
Net als in een doolhof liep een ingeslagen weg uit op een punt dat ik me realiseerde dat ook deze richting niet het antwoord gaf dat ik zocht.

Nog niet zo lang geleden ontdekte ik dat het leven voor mij eigenlijk is geweest als het labyrint van Chartres – een lange en bochtige weg die mij vanzelf heeft geleid naar de kern van mijn eigen wezen.
Een weg met ontmoetingen en ervaringen, een weg die me heeft laten groeien in zelfbewustzijn – een soort pelgrimstocht.
Een weg die ik niet had willen missen…

… omdat de weg die ik ben gegaan mij heeft gebracht bij mijn innerlijke kern – een plaats van ZIJN, stilte, rust, vrede, harmonie en liefde.

De weg naar binnen werd onbewust afgelegd.
Tijdens de weg terug heb ik gezocht en alles wat ik eerder had beleefd nogmaals mogen beleven.
Toen ik was aangekomen bij het startpunt kon ik mijn leven overzien.
Ik kon zien dat alles met elkaar in verbinding staat en elkaar dient.

Na dit inzicht besloot ik een boek te schrijven waarin ik vertel over de ervaringen en inzichten die ik heb gekregen tijdens het gaan van mijn weg tot nu toe.
Ik weet nu dat ieder mens een eigen weg bewandelt en dat het gaan van die weg het leven is.
Ook zie ik dat het gaan van die weg ons steeds verrijkt – als we het maar willen zien.
Nu weet ik hoe belangrijk het is mijn eigen misstappen en emoties te aanvaarden en mijzelf onvoorwaardelijk te accepteren.

Er ligt een nieuwe periode van mijn leven voor mij.
Een periode waarin ik nieuwe ervaringen bewust kan beleven met het innerlijk weten: